Zondagochtend, bijna half acht....ondertussen al drie uur wakker en nu toch maar opgestaan. Ik moet nog in het ritme komen, merk ik, maar dat komt vast goed deze dagen :)
Zoals jullie waarschijnlijk weten ben ik afgelopen vrijdag vertrokken, op weg naar huis! Was best vreemd natuurlijk om dat zo te schrijven, maar het voelde wel zo: ik ging immers op weg naar Hans, mijn "thuis"!!!
De dagen,of misschien wel weken voor de 18e juli, waren best lastig....veel van jullie hebben daar wel wat van gemerkt: emoties vlogen van hot naar her....ik wilde zó graag gaan maar had ook moeite met afscheid nemen, dingen loslaten etc.....
Wat ben ik toch ONT-ZET-TEND verwend door velen van jullie!! Echt, dat heeft me mezelf heeeeeel erg speciaal laten voelen!! Nu ik dit schrijf, rollen de tranen weer over mijn wangen, echt heeeeeel bijzonder allemaal!
Al met al denk ik dat we, Hans en ik, zeker ook met hulp van veel lieve mensen om ons heen, het afgelopen half jaar gewoon goed gedaan en geregeld hebben! Ieder stapje hebben we volgens mij goed genomen. We moeten nog een beetje ondervinden of ik écht niks vergeten ben, maar dat zal vast niet onoverkomelijk zijn denk ik zo...
De laatste schoolweek was heftig: veel emoties; bij kinderen, collega's en mezelf.....mooie momenten met kinderen gehad, verdrietige ouders, collega's en kinderen, kinderen die hun gevoel niet anders konden uiten dan alleen maar heel boos te worden.....het hoorde er blijkbaar allemaal bij! Naast het feit dat ik het lastig vond ik sommige momenten, heb ik er daarnaast ook intens van genoten! Want hoe speciaal is het als er, aan het begin van de schoolvakantie, aan het eind van het schooljaar, gewoon een hele rij ouders en kinderen voor je staat, om je gedag te zeggen en samen een traantje weg te pinken omdat je vóélt dat wat je samen had echt bijzonder was en je dat gewoon zult missen.....nogmaals voor alle ouders en kinderen van De Wijde Wereld: bedankt voor alle lieve cadeautjes, woorden, complimenten etc, ik heb alles, ja alles wat ik gedaan heb de afgelopen zes jaar, met hart en ziel gedaan en met de volste overtuiging dat dít was en is wat een kind nodig heeft......en dat dat nu zijn vruchten af begint te werpen: heeeeeeerlijk!!!
Het afscheid van collega's bij de Brabantse hoeve was ook fijn: lekker eten, nog even lekker kletsen, mooie woorden van collega's, bijzondere cadeautjes.....gewoon FIJN!
In het weekend was het afscheid van onze vrienden, ook zij hadden er écht werk van gemaakt! Lekker eten van "het Griekje", een supergave Powerpoint en een dansje......heerlijk! Daar kreeg ik ook een fotoboek, wat nu natuurlijk hier op tafel ligt :))
Ook mijn familie heeft een leuk afscheid georganiseerd: wat heb ik éxtra genoten van de friet van van Berkel, de nougatinetaart van De Rouw en wat te denken van de SUPERgave uitvoering van Happy!! Echt helemaal te gek!
Daarnaast heb ik gelukkig rijd gevonden om in de afgelopen weken met veel mensen af te kunnen spreken, en ik kan vertellen dat ik dat heeeeeel fijn heb gevonden! Lunchen met de één, koffie met de ander, stukje wandelen en op een bankje zitten met de volgende, hapje doen met weer een ander.......dat gaf me steeds een prettig en persoonlijk gevoel, Thanx allemaal dat jullie die tijd ook wilden nemen!!
Ondertussen moest er ook nog gewoon gewerkt worden en de verhuizing kwam erbij....ach, appeltje eitje ;)))
Alles is onderweg ( ja ja, zonder de giek.....) en ik ben benieuwd hoe het zal zijn als alles hier aankomt: nog meer thuis denk ik! Al voelt het nu al fijn hier, echt! Hans had het huis al gezien voordat hij hierheen ging in januari. Hij is er toen naartoe gegaan en vertelde me dat dít het écht moest worden! Nou ja, en wat doe je dan als je man dat zegt, diegene die jou als één van de besten kent?.....dan vertrouw je erop dat hij weet wat voor ons samen goed is en dus: tekenen dat contract! Ik zal binnenkort wat foto's plaatsen van het huis.

Vrijdag was het dan echt zover: nadat ik donderdag de hele dag nog mensen over de vloer had die nog even afscheid kwamen nemen (top vond ik dat!) vertrok ik, gebracht door Robert en Suzanne vanuit Uden, samen met Kees en Tinus, op weg naar Schiphol. Daar was iedereen van ons eigen gezin, met aanhang en natuurlijk de club van tien :) ( nu nog negen, maar die tiende was er ook, zeker weten!!!)
Het inchecken van Kees en Tinus ging redelijk: er moest van alles ingevuld worden en ze moesten van de marechaussee "even uit hun benches....." Dat hebben we in de invalide toilet gedaan, want ik was bang dat ze weg zouden rennen.....die twee waren best van slag, dat merkte je wel, maar.....zo moest het goedkomen :)
Nadat ik Kees en Tinus ingecheckt en afgegeven had, wat me overigens het zwaarste viel tot dat moment, hebben we lekker koffie gedronken samen. Ook Ineke en jan-Paul kwamen nog even: leuk!!
En toen was het moment daar, dat ik écht door de douane ging......iedereen nog een extra dikke knuffel en kus, zwaaien, nog een keer zwaaien, handkus, nog eens zwaaien en dan......linksaf, wegwezen.....dat was prima zo, het moet toch een keertje. Later hoorde ik dat de family nog effe bij ons mir wat is gaan drinken: goed gedaan! X

De reis ging eigenlijk prima; ik had bij de nooduitgang geboekt, dus ik kon languit met die lange benen van me ;) naast me zat een wat oudere man, die voor het eerst naar Bonaire vloog, samen met zijn vrouw die achter ons zat. Ik heb (zoals wel vaker;) hele verhalen aangehoord over kleinkinderen, Parkinson etc, goede afleiding :)
Het eten was prima, lekker filmpje gekeken en natuurlijk Marco geluisterd.....
Tussendoor dacht ik regelmatig aan Kees en Tinus en hoe het met hen zou zijn......op Aruba heb ik gevraagd of ze wat waten konden krijgen :)
Ook heb ik in het vliegtuig wat kaarten opengemaakt die ik gekregen had op het vliegveld.....snik....
De rest ligt hier op tafel. Alles uitgestald om vandaag alles te gaan bekijken samen.....spannend en heel leuk!!
Toen we aankwamen, zag ik Hans al achter het hek! Ooooo, wat was ik blij zijn gezicht te zien! Hij straalde denk ik minstens zo erg als ik. Toen nog even de koffers halen. " mevrouw, kunt u mij vertellen waar ik mijn katten op moet halen."..... " Ja hoor, die komen dadelijk vanzelf op de bagageband........." Dus.........
Ik hoorde ze al van een afstand miauwen en ja hoor, daar kwamen ze onder de flappen door, één voor één......klagend miauwen.
Daar ging ik, met een karretje met daarop van beneden naar boven het volgende : koffer, Kees, tas, op mijn rug de rugzak en Tinus in mijn hand.....door de douane. Achter de schuifdeur stond Hans heel blij te zijn!
We zijn direct naar huis gereden zodat Kees en Tinus ein-de-lijk uit hun bench konden en wij ons eerste koude biertje samen konden drinken: heeeeeerlijk!
Slapen lukte niet echt, bij geen van ons vieren: je bent gewoon wat uit je ritme. Kees en Tinus kennen hier natuurlijk niks of niemand dus die waren wat angstig, kropen overal onder etc....
Dat betekende dus dat we een paar keer wakker werden en uiteindelijk maar opgestaan zijn rond half zeven of zo...
Gister hebben we wat boodschappen gedaan en zijn we naar de familiedag van WEB (Hans zijn werkgever) geweest: meteen een goede vuurdoop: iedereen gezien! Was gezellig. En op zulke momenten geniet ik met volle teugen: lekker eten uit plastic bakjes, allerlei spelletjes met en zonder muziek, lekker kletsen, gewoon heel ontspannen. Fijn!
Gisteravond was is echt kapot! Ik ben rond half tien gaan slapen, kon mijn ogen niet meer open houden......met als gevolg dat ik dus om half vijf alweer wakker was.....ach jaaaaaa......als dat het ergste is ;)
Ondertussen is het kwart over acht geweest, Hans slaapt nog en ik heb buiten al lekker koffie zitten drinken. Nu lig ik binnen op de bank, met Kees naast me, dit te schrijven. Zometeen als Hans wakker is, gaan we alle kaarten, brieven enz lezen......heb er zin in!
Ik ben van plan om onze avonturen hier op Bonaire steeds op deze site met jullie te delen. Ik weet van verschillende mensen dat ze dat leuk vinden en ikzelf vind het leuk om het zo te laten zien, ons leven hier.
Nou lieve mensen, geniet nog van deze zondag, ik hoor dat het warm is in Nederland.

Lieve groetjes en tot de volgende update

Tanja en Hans